Carswell's Liquor Store since 1897

First topic message reminder :

To jeden z najlepiej zarabiających sklepów w całym miasteczku. Właściciel zainwestował niedawno w klimatyzację oraz nowe lodówki, więc możesz być pewien, że kupisz dobrze schłodzone piwo. Asortyment jest naprawdę szeroki – od najtańszych wódek, whisky, winiaczy i półlitrowych puszek z piwem, przez smakowe likiery, od których nie ciągnie już specyficzny smród taniego alkoholu, aż po wysokiej jakości wieloletnie whisky, importowane piwa i polską wódkę.

Od dnia 24.01.2014 sklep jest własnością Roya Harpera. AKTUALNIE POSZUKUJE PRACOWNIKA!

Carswell's Liquor Store since 1897 poszukuje pracownika na stanowisko sprzedawcy.
Wakaty: 1
Obowiązki: Sprzedaż towaru, utrzymywanie czystości.
Pensja: 250$ + ubezpieczenie

Jeżeli Tyrsen patrzył na tyłek Willa to było to rzeczywiście niepokojące. I to dla obu panów, powinni raczej o tym zapomnieć. Żaden chyba nie miał skłonności ku facetom, chociaż kto tam wie Canizasa, tyle kurew się obok niego kręciło, a on chyba żadnej nie przeleciał. Tak się przynajmniej Connorowi wydawało, nie chodził za nim w sumie cały czas.
Parker był inteligentnym facetem skoro nie rzucał się na Eastmana, w końcu już raz od niego dostał ostatnio, ale wtedy miał szczęście, bo walczyli dla zabawy.
- Ostatnio jej wyst... - Urwał, bo w sumie nie chciał z nim teraz walczyć na przytyki, bo i tak nic z tego nie wyniknie. Zastanawiał się czy zwierzyć się koledze na temat tego z kim się ostatnio spotyka. Ciężka sprawa. W sumie skoro powiedział o dzierżawieniu cycków to chyba Parker się domyślał, nie?
- A ty masz jakiś plan na jutro? - Był bowiem jeszcze 13-ty, także dzień Świętego Walentego dopiero miał się odbyć jutro.

Majkel długo się zastanawiał w co się ubrać. Czarna skórzana kurtka po ojcu(nadal w świetnym stanie), najlepsze wyjściowe jeansy i biała koszulka, a na nogach porządne pantofle. Jednak już w połowie drogi zaczęły męczyć go wątpliwości. "Wyglądam nieźle, ale... na pierwszy raz może powinienem ubrać się... bardziej... dostojnie? Niee... gdyby tak było to pewnie spotykalibyśmy się obok innego lokalu, a nie monopolowego. Ojej... Ale jestem zestresowany. Dobrze, że wziąłem więcej pieniędzy niż zazwyczaj... Bo inaczej moja uroda mogłaby nie wystarczyć do nadrobienia stroju." Impala Baskervilla mknęła wprost pod sklep monopolowy, a on sam puścił z głośników trochę dobrej muzyki, tak dla rozluźnienia. "Zresztą... jeśli nie dam rady, albo będzie brzydka to... zawsze mogę pojechać dalej, albo coś...". M.P. podjechał pod sklep i od razu zauważył piękną damę stojącą nieopodal. Ostatnie poprawki, ulizanie włosów, wyprostowanie wąsa, chuchnięcie na rękę. Wszystko jest ok, można ruszać.
- Dobry wieczór. Mam nadzieję, że nie czekała Pani zbyt długo. - przywitał się z uśmiechem Majkel podchodząc do swojej randki.
"Odwagi! Odwagi, powiadam!" - dorzucił w myślach - "No dobra... jest nieźle, ja nie ucieknę, teraz żeby i ona została... Ojej... ręce mi się trzęsą..."

Chwila ciszy, ale nie takiej martwej, tylko tej badawczej. Jedno patrzyło na drugie chcąc wyczytać jak najwięcej o tej drugiej osobie. "Jakby tu zacząć... Może coś o aniołach spadających z nieba? Oklepane... Może coś o... Zaraz... Zaraz... Przedstawić się! To najważniejsze! Później można mówić o tych całych skrzydlatych gościach w kieckach..." - rozmyślał gorączkowo Baskerville.
- Jestem... Mam na imię Michael Baskerville. - tu Majkel skłonił się lekko - Przepraszam za miejsce spotkania, ale liczyłem że szybko je zmienimy. W końcu... Główna ulica miasta zachęca do spaceru.
"Dobra, ręce w porządku. Teraz tylko nie palnąć jakiejś głupoty... No może i palnąć, ale dla rozśmieszenia. To jest plan! Nie skompromitować się kompletnie..."

Majkel poruszył wąsem z zadowolenia. "No dobra... Milton, słyszałem to nazwisko, czytałem, czy coś... Teraz sobie nie przypomnę..." - pomyślał mężczyzna - "Hola! Gdzie ona z tą ręką... Co ja mam teraz zrobić? Uścisnąć? Ucałować? Chwycić i ruszyć przed siebie? Bezpośrednia z niej kobieta, tak z ręką od razu, na pierwszej randce, no no no... A co mnie to, ucałuję.". Majkel uchwycił dłoń i pochylając się, umieścił swoje usta nad wierzchem dłoni towarzyszki. Jako, że prapra Majka był dżentelmenem z Anglii, a w jego rodzinie dobre wychowanie było pewniejsze niż majątek, Baskerville wiedział, że nie należy ślinić dłoni towarzyszki, ani nawet dotykać jej ustami(fu!), ewentualnie tylko ją musnąć. Po chwili mężczyzna wyprostował się i powiedział:
- Cała przyjemność po mojej stronie. - krótka pauza przeplatana uśmiechem - Chodźmy więc.


[zt]

//z rancho randalla

Przyjechał z Autumn pod sklep po kilku niekoniecznie trafnych decyzjach.
-Cenisz jakość, czy żeby było jak najtaniej?
Zapytał wychodząc z auta i otwierając jej drzwi zanim zrobiła to sama.

Kierowca był z niego marny. Lepiej by wyszli na tym, gdyby Autumn zabrała go na motor!
"Byle kopało" pomyślała "Jeśli mam się zabawić przed pracą w Vivie".
- Dobrą wódkę. - stwierdziła. - I sok. I idziemy do mnie. - zarządziła, bo miała wrażenie, że Sebastian i podejmowanie decyzji - to sie nie laczy.

Pewnie spedzili ze sobą te kilka godzin, nie do końca trzeźwo. Wylądowali gdzieś na obrzeżach miasta pijąc na masce impali, po czym tak nielegalnie, nietrzeźwo wrócili do siebie.

zt

/ początek, nowy dzień

/ po pracy

Zatrzymała się przed sklepem. I spojrzała w jego kierunku. Jak zawsze nienagannie ubrana tym razem miała na sobie szmaragdową sukienkę i szpilki, które stukały po chodniku. Jej auto znowu odmówiło posłuszeństwa choć trzeba przyznać, że po interwencji Maro i tak całkiem długo działało bez awarii.
Wracając jednak do Beth to stała i zastawiała się czy powinna uzupełnić swoje zapasy czy też nie.

---->

Przybyła tu, cała blada i zmęczona. Cierpiała na dość pospolitą, jednak bardzo upierdliwa przypadłość w postaci takiego kaca, że - pozwolę sobie użyć w tym miejscu barwnej metafory - ja pierdole.
Miała silne obawy, że Gabrielle nie zrozumie tego iż jej młodsza siostra bywała komendantem melanżu. Niestety - za zniszczenia w ich skromnym domku mogła spodziewać się wysokiej kary. Jeszcze odetnie jej internet i nie będzie mogła grać na pbf-ach!
Tak czy siak sprzątała przez niemal cały dzisiejszy dzień, po czym zdecydowała się uzupełnić opróżniony barek. Z tyłu głowy wciąż świtała jej wizyta Skittlesa - szybko jednak odganiała od siebie podobne myśli. Łatwiej było mierzyć się z burdelem w mieszkaniu niż z zagrożeniem tej rangi. Postanowiła sobie tę sprawę odłożyć na później. Dopóki nie nauczy się obsługiwać swojego glocka.
W każdym razie błądząc myślami hen daleko, wpadła na Beth, wchodząc do sklepu.
- O, cześć Roberts. - przywitała się z lekarką. Pewnie znały się tylko z widzenia.
- Słyszałam, że obciągasz Williamowi. Miło mi, jestem Consuela. - przedstawiła się, tak dla przyzwoitości, przełamując pierwsze lody.

Dylematy, dylematy. Iść nie iść. Za diabła nie mogła się zdecydować czy jednak wejść do sklepu czy nie. Z jednej strony chętnie by się czegoś napiła. Z drugiej picie w samotności nigdy dobrze się nie kończyło. W sumie mogła kupić coś mocniejszego i wpakować się do Willa. Przy okazji mogłaby mu zanieść swoje rachunki bo jakimś magicznym sposobem znowu się zrobił w nich cholerny bałagan.
- Doktor Roberts.- poprawiła automatycznie a potem naprawdę została bez słowa na środku chodnika. Dosłownie odebrało jej mowę. Pomijając już bezpośredniość dziewczyny ale te insynuacje. W końcu jednak się otrząsnęła.
- Ta co to jej pół stanu szukało?- upewniła się bo i twarz znajoma i imię również.- A co ty też mu obciągasz?- ups chyba pochodzenie wychodziło z pani doktor.

Uśmiechnęła się czarująco, kiedy kobieta bez słowa, w lekkim osłupieniu wpatrywała się w Consuelę. Ach, zapewne nieśmiała ta pani doktor! W końcu trochę też na taką wyglądała. W każdym razie miała nadzieję, że jej promienny uśmiech sprawi, iż kobiecie będzie łatwiej.
- No, jak widać. - rozpostarła nieco ramiona, jak Chrystus ze Świebodzina. Brakowało jeszcze tylko głośnego 'tada!'.
Roześmiała się, kiedy Elisabeth zapytała ją o to samo.
- No co ty! - pacnęła kobietę lekko w ramię - Szczerze mówiąc, to jego penis, to trochę taki potwór z Loch Ness. Niby ktoś kiedyś widział, ale nikt nie ma pewności, czy istnieje. - pozwoliła sobie zażartować.

-Że co?- Tym razem to Elisabeth się roześmiała z niedowierzaniem kręcąc głową. Co prawda nigdy się nie zajmowała tym jakie Willima ma powodzenie u płci przeciwnej ale nie oszukujmy się z jego buźką musiał jej mieć. Chyba, że był gejem ale ukrywania takiego sekretu kobieta w życiu by mu nie wybaczyła.
- Najprościej byłoby zajrzeć i sprawdzić prawda?- nie wcale nie prowokował Consueli do sprawdzenia co Parker ma w gatkach. - W ogóle skąd ty go tak dobrze znasz?

Consuela zmarszczyła brwi.
- Prawda. Zabiorę się za to w najbliższym czasie. - oznajmiła poważnym tonem. To tez był żart, w razie jakichkolwiek wątpliwości. Consia wbrew pozorom miewała z reguły nieco ciekawsze zajęcia niż zaglądanie innym Świętym w majtki.
- To mój przyjaciel. Już od... jakiegoś czasu. Nie mówił ci nic o mnie? - zapytała z łobuzerskim uśmieszkiem.

- No jakoś tak się złożyło, że ani słowa nie pisnął o przyjaźni z tobą. W sumie to chyba mógłby być twoim ojcem co nie?- Roberts lekko przechyliła głowę przyglądając się dziewczynie.- W sumie to nawet w jakimś tam stopniu jesteście podobni.
W sumie to fakt, że ją stwierdzenie dziewczyny zaskoczyło ale nic w tym dziwnego skoro z Willem mało co o Świętych rozmawiała. Im mniej wiedział tym spokojniej spała.
- To co William uczy cię jak rozliczać podatki i bilansować księgi?- dopytała.

- Och...tak. - pokiwała głową. - Być może się mnie wstydzi. W sumie to całkiem zrozumiałe. - wzruszyła ramionami. No cóż, była w końcu rodzynkiem w gangu Świętych. Jedyną kobietą, jedynym tak młodym członkiem zespołu i jedynym członkiem, który dostał się do gangu po tak krótkim czasie. Była czarną owcą i nic w tym fakcie dla niej samej zaskakującego. W końcu początki z reguły są trudne.
Jedynie William i Maro okazywali jej ze swojej strony stuprocentową (?) sympatię. No ale nie zdziwiłaby się, gdyby nie chcieli się do tego przyznawać przed resztą. Tak czy siak, kwestią czasu uznała moment, w którym w końcu zaakceptują ją, jako członka rodziny. W końcu Baker już to zrobił, a to chyba najważniejsze.
- Podobni? - zapytała zdziwiona. William był cholernie przystojny, czy to znaczyło, że ona tez jest przystojna? Aż dotknęła swojej twarzy, zastanawiając się, czy wolałaby pozostać średnio ładna, czy wyglądać jak piękny facet. Życie, życie jest nowelą.
- Uczy mnie zazwyczaj trochę innych rzeczy... - miała tu na myśli strzelanie, jednak nie dokończyła, gdyż na myśl nasunęło jej się kolejne pytanie:
- To jesteś w końcu jego dziewczyną, czy nie? - zapytała - Nie, żebym była jakaś wścibska, ale... - podrapała się w nos. Tak była wścibska.

- Dlaczego zrozumiałe?- Beth uniosła lekko brwi ze zdziwienia. Dla niej to wcale nie było zrozumiałe. No chyba, że Consuela sobie wszystko wyobraziła i wcale się z Williamem nie przyjaźniła. Kto wie czy nie pogłaskał ją raz czy dwa po główce a ta sobie dopisała resztę historii. 
- Innych rzeczy?! Ale że ten tego ona ciebie no uczy tego?- no za cholerę nie mogła sobie Willa wyobrazić w łózko (czy gdziekolwiek indziej) z Consuelą. To jej rujnowało światopogląd. Chyba będzie musiała na jakąś terapie się wybrać.
- Zapytaj o to Willa może ci powie prawdę?- uśmiechnęła się i w sumie ani nie zaprzeczyła ani nie potwierdziła. Za to zapytała o co innego.
- Ty tez należysz do tutejszego klubu motocyklowego?

Consuela uniosła brwi, próbując zrozumieć, co Elisabeth miała na myśli. Kiedy już zrozumiała, zmarszczyła brwi.
- Za kogo ty mnie masz. - mruknęła, łapiąc się pod boki. - Ja nie potrzebuję lekcji. - dodała z cwaniackim uśmiechem. Po chwili zrezygnowała ze swojej pozy mizernego, latynoskiego Supermena z cyckami i fryzurą gwiazdy glam-rocka z lat 80.
- Daj spokój, on i ja? - popukała się w środek czoła. - Możesz być spokojna, z mojej strony nic mu nie grozi. Wiem, że nie wyglądam, ale jestem porządna. - zabrzmiała już nieco poważniej.
Po jej kolejnym pytaniu Consuela wzruszyła ramionami i pokiwała głową.

Na te słowa i cwaniacką minę doktorka się roześmiała, chociaż  w sumie chyba nie było się czym chwalić jakby nie spojrzeć. Ile ta dziewczyna miała? Ze dwadzieścia lat może? I już takie doświadczenie miała? Beth obstawiała, że pewnie więcej w tym pozy i pokazania jaka jestem cool. Jakby by nie było Consuela wzbudzała w niej sympatię.
- Nie boję się. W końcu Will jest dorosły. Potrafi sobie dać radę sam. Chyba. Przynajmniej tak myślę. W końcu jakoś funkcjonuje.- Beth się chyba zamotała w swojej wypowiedzi.- Zresztą my się tylko przyjaźnimy więc nawet jakby cię posuwał to nic mi do tego.- wybrnęła w końcu.
Lekko zmarszczyła brwi na informację, że dziewczyna należy do świętych. Powinni dostać kopa za przyjmowanie dzieci prawie.

- Oczywiście, ze potrafi sobie dać radę sam. - wzruszyła ramionami. W końcu co jak co, ale Parker głupi nie był. Nie był ani głupi, ani za szczególnie wyrywny. W sumie to nie robił nic, prócz liczenia rachunków i bycia poważnym człowiekiem. W gruncie rzeczy, to był całkiem nudnym dziadem, jak na członka gangu. Chociaż jakieśtam szaleństwo kryło mu się za uszami - dowody na ten stan rzeczy miała w swoim telefonie, w postaci zdjęć, na których wspomnienie aż się do siebie uśmiechnęła.

- Wybrałaś się na zakupy. Pewnie po ostatniej imprezie wyczyścili ci barek.- Beth uśmiechnęła się porozumiewawczo. To, że Will jej tam nie zabrał wcale nie znaczyło, że nie miała o niczym pojęcia. W sumie powinna sama tam wpaść i się trochę rozerwać a nie zapijać swoje smutki w samotności.
Tak właściwie to mogła się rozerwać jeszcze przy innej okazji ale musiałby porządnie uważać, choć na pewno dużo mniej niż gdyby Alex nadal przebywał w mieście.