Carswell's Liquor Store since 1897

/ początek, popołudnie

Parker nie mógłby zaprzeczyć - alkohol lubił. Może i nie łaził z prawej na lewo, z lewej na prawo, pięknym slalomem, bo do takiego stanu nie miał potrzeby się sprowadzić. To, że do smaku - no, kto tak nie pił? Właśnie.
Dobrze, że miał te wyczucie czasu, aby nie trafić na ogromną kolejkę, toteż wziął coś dobrego, porządniejszego, poczekał na to, aż kobieta przed nim spakuje jakieś wina i likiery (hoho, chyba spotkanie gospodyń domowych się szykowało), po czym sam zapłacił za swój alkohol.
Schował portfel i chwyciwszy obie butelki, skierował się do wyjścia, by właściwie stanąć na krok od progu.
- Widzę, Eastman, że nie tylko mnie suszy - rzucił ni to luźno, ni to oschle, podając Indiańcowi rękę. W końcu skoro szedł do sklepu - co nie można było zrozumieć błędnie, skoro wspinał się po dwóch schodkach, to na pewno nawiązywało do chęci wypicia, o.

Nie tylko jego. Chyba każdy preferował te trunki. No, chyba że zależało im na totalnym upiciu to pewnie sięgali jeszcze po tequilę czy inne, polskie wódki; do wyboru, do koloru!
Po co miał brać coś innego? Pewnie jeszcze u niego w domu stały niedokończone, na wpół pełne trunki, które od czasu do czasu dokupywał. Dobrze, że nie był kolekcjonerem, bo to naprawdę by się kiepsko skończyło! Chyba obaj powinni wybrać się na odwyk. Najlepiej całe miasto. Wszystko lepsze od ćpania, no nie?
- Zaczynam myśleć, że jesteś o to zazdrosny, Connor - parsknął, bo jednak na takie uwagi nie marnował energii! Przecież mógł się spodziewać, że kumpel będzie tak gadać.
Przesunął się o krok.
- Chyba za bardzo, co? - rzucił. - Okazję jakąś znalazłeś? - spytał. Niby głupie pytanie, no ale Walentynki lada dzień, może jakiś prezent chce kupić takiej Gertrudzie za dbanie o sprawiedliwość miasteczka?

Ostry detoks. To jest myśl. Może powinni się zgłosić, tak dobrowolnie?
Parker zmarszczył brwi, patrząc na Eastmana w niezrozumieniu. Istne "da fuq, man?", bo jednak to z cyckami naprawdę zabrzmiało, jakby Connor jeszcze nie przyzwyczaił się do tego, że zmienił płeć albo już o tym myślał... Dziwne, dziwne.
Zaśmiał się i uścisnął jego ramię, marszcząc nos.
- Na przyszłość lepiej się nie tłumacz - mruknął i poklepał po ramieniu. - Serio, nie rób tego. Albo poćwicz, może będzie lepiej - dodał z nikłym rozbawieniem.
Kiwnął, słysząc jego odpowiedź. Była względnie zadowalająca, a jakże. Parker, stanął przy wejściu, żeby potencjalni klienci nie musieli ciągle domagać się tego, by ich przepuścił.
- Myślałem, że przyłazisz tutaj tylko po jeden trunek. Nie, by wybierać - odparł, zauważając jak ten się rozgląda. Chyba że znowu chwilowo się zamyślił, więc Indianin zdążył wybrać. Ostatnio tak mu się zdarzyło...