Park miejski

- Masz na to całe życie - powiedział. - Gorzej z pieniędzmi - dodał, gdzie właśnie te papierki to był niewielki - przynajmniej w takim przypadku - wyznacznik szczęścia, na którym trzeba było polegać w takich wyjazdach, jeśli chciało się zobaczyć znacznie więcej.
- No wiem, wiem, że są tu góry. Co ty, nie jestem Stevie Wonder, by nie widzieć - zaśmiał się. - Ale na tych górach nie pozjeżdżam na nartach, nie? Chyba że wytrzaśniesz mi sztuczny śnieg, Liluye - to powiedziawszy, Juleczek wskazał w stronę gór. - Poza tym, słyszałem parę razy, że są nawiedzone, więc... Nie chciałbym, by jakiś duch mnie prześladował do końca mojego lichego życia - przyznał i zdawał się w to wierzyć!
Kiedy Liluye zaczęła mówić o tej dziczy w markecie to Jools spojrzał na brwi dziewczyny i zaraz się zaśmiał.
- Pewnie pomógł ci plaster z którąś z postaci, co? - spytał wesołym tonem i zaraz westchnął. - No tak, to jest przerażające, że ludzie potrafią się rzucać na innych w momencie dość niebezpiecznym. Mnie na szczęście nie było w Old Whiskey, a jedynie dom ucierpiał - przyznał i wzruszył ramionami.
- Zdziwiłbym się, jakby ktoś nie chciał korzystać.

- Jak masz to korzystaj, naprawdę. Tym bardziej, że nie masz zapotrzebowania, więc - uśmiechnął się do Liluye. On sam wolałby wydać na auto, które potrzebowało. Nawet nie obraziłby się za możliwość kupienia nowego, aczkolwiek nie miał parcia, by zbierać. Pieniądze dla niego były tylko po to, by mieć za co się ubrać, za co zjeść i gdzie mieszkać. Przede wszystkim.
- Zwiedziłbym, jakbym się znał i wiedział, że nie padnę przez ciśnienie - tak, tak. Jools wierzył w to, że jak wejdzie nieco wyżej to ciśnienie się zmieni, a on przy swoim nad to pewnie padnie! A może nie? Zawsze mi się myliło, jak to jest.
- Nie? - spytał i przyjrzał jej się podejrzliwie. - Coś o tym wiesz, będę musiał się dowiedzieć - mruknął ze śmiechem. Z perspektywy Reynoldsa to bardziej był respekt wobec tego, czego nie zna. Najwidoczniej za dużo się naoglądał i usłyszał od takiego Starego Jacoba, ażeby uważać to za bzdurę, ale jeśli zrobił na niej dobre wrażenie - to pewnie go to ucieszyło.
- A kto wygląda ciekawie jak dostaje w twarz? - spytał z uśmiechem i pokręcił głową. - Nikt, o, nikt nie wygląda dobrze - przyznał.
- A dom? No, plażę miałem w sypialni - pokiwał głową i spojrzał na zegarek, przy czym skrzywił się nieznacznie.
- Niestety, ale muszę uciekać - powiedział. - Choć trudno mi się oderwać, bo taka sympatyczna rozmowa była, dzięki - uśmiechnął się do Liluye i kiwnął na Moirę. - Mam nadzieję, że zdążę się dowiedzieć nieco więcej o tutejszych górach - te słowa wyrażały chęć na dalsze spotkanie! - Do zobaczenia!
I poszedł!

/zt