Park miejski

Jools niczym mistrz w lenistwie, rozsiadł się na jednej, wolnej piknikowej ławce. Co tam, że wypadałoby usiąść normalnie. Lepiej było się rozwalić, oprzeć łokciami o brzeg ławy, odchylić głowę i z czarnymi pilotkami na oczach dać się ogrzewać promieniom słonecznym. Dopiero pojutrze wybierał się do pracy, ale - niestety - niemalże na cały dzień, co mu niespecjalnie przeszkadzało.
Odetchnął sobie z uśmiechem na twarzy. Leniwym, ale pełnym zadowolenia.
Gorąc swoje robił. Gorzej jak zaśnie.

Moira musiała naprawdę lubić osobę, którą pomyliła z Joolsem. Musiała też wiedzieć, że tamta osoba znacznie lepiej się ogarnie, gdy pies o wadze Moiry rzuci się na niego. Reynolds nie miał jednak pojęcia i w momencie, gdy Moira się na niego rzuciła, to wsparła się pewnie którąś łapą o podbrzusze kierowcy.
Ten pewnie krzyknął zszokowany, zwracając na siebie uwagę obecnych w parku, ale też zaraz śmiechem skwitował widząc w końcu psa, którego ugłaskał, odchylając głowę bardziej na boki, aby nie być przelizanym przez czworonoga. Na śmierć.
- A gdzie twoja właścicielka, co? - spytał, drapiąc psinę po grzbiecie i krzywiąc się, bo najwidoczniej Moira swój ciężar przeniosła na łapę, którą wspierała się o podbrzusze Reynoldsa.

To psie mięśnie zgniatały właśnie dolną część brzucha Reynoldsa, ale może to dobrze? Może siłą nacisku zmniejszył mu się żołądek, a co innego bardziej zacznie pracować? Na pewno odetchnął z ulgą, gdy Liluye psa zaczęła odciągać, bo jednak nie było tego ciężaru na jego ciele.
- Wesoła psina, nie ma co się martwić - powiedział, dyskretnie rozmasowując. Kto wie, może będzie miał ślad? Może nie? Uśmiechnął się jednak do Liluye, niezrażony tym jakkolwiek.
Julek to pewnie jakieś Szanele używał czy coś.
- Wolałbym właścicielce, ale psem też się zadowolę - bajerę puścił nieznaczną, uśmiechając się do nieznajomej Indianki. - Widzę, że trochę siły masz, to pewnie z psem ćwiczysz lub ogólnie, nie?

Na szczęście to nie moje postacie mogą stracić jakąś część ciała, obie lubią psy. Więcej nie planuje, a jak!
Julek od razu zauważył zmianę wyrazu twarzy Liluye, zdając sobie sprawę niemalże od razu z tego, że to, co powiedział, zabrzmiało wybitnie idiotycznie, przerażające i zdawało się mówić o tym, że lepiej spieprzać od Reynoldsa, jak najdalej w tym momencie.
- Nie, nie, wybacz, sorry, nie miało to tak zabrzmieć - od razu zaczął się tłumaczyć, z głupim, ale też przepraszającym uśmiechem na twarzy, która rozjaśniała oblicze Joolsa. Ebenezer nawet sięgnął po swoje okulary, unosząc je, aby Indianka mogła dostrzec po oczach, że mu głupio. - Chodziło mi o to, że wolałbym, aby właścicielka psa tak się na mnie rzuciła, niż pies, ale na kapkę wesołości ze strony czworonoga narzekać nie będę - wytłumaczył, uśmiechnął się i zaraz skrzywił.
- Boże, nieważne, co powiem i tak brzmi kiepsko - zaśmiał się i pacnął się w ryło. - Brzmi, no nie?

- Nie zwracaj uwagi - powiedział ze śmiechem, przyglądając się Liluye. - Czasem mi się zdarza palnąć coś tak idiotycznego, no ale... większość się przyzwyczaiła! Większość znajomych, znaczy się - wzruszył ramionami i podrapał tył głowy.
Teraz to kierowca jednak był gotowy na to, jak pies chciał się na niego rzucić, więc nie było z tym problemu. Reynolds pochylił się nieznacznie i wyciągnął dłoń do Moiry, którą pewnie zaraz poklepał nieznacznie po boku, aby podrapać ją po grzbiecie.
- Nie, spoko, nic się nie stało - przyznał, unosząc spojrzenie znad psa. - Trzeba się cieszyć, że pies wesoły, bo i w domu nieco radości jest, nie?