Trening policyjny - widownia

First topic message reminder :

Na sali gimnastycznej miejscowego liceum rozpoczęto trening dla pracowników biura szeryfa i koronera. Dzięki temu można było też przeprowadzić testy sprawnościowe funkcjonariuszy, które dadzą szefowi obraz w jakiej kondycji są jego pracownicy.
Każdy policjant, który weźmie udział w treningu, dostanie bonus do pensji!

na widowni mogą zasiąść pracownicy biur a także zwykli mieszkańcy Old Whiskey. Trening jest publiczny i każdy może wpaść poobserwować wygibasy naszych funkcjonariuszy!

- No, taak. - Zgodziła się. Lekko się skrzywiła na to wspomnienie cheerleaderek, co poradzić, że u niej to była grupa popieprzonych lasek zastraszających połowę szkoły (stereotypowo, ale co poradzić) i Joan miała jeszcze z nimi zatarg, jak już wspominana połowa szkoły.
Pewnie przez takie rozmyślania Bobby ją całkowicie zaskoczył.
- Ym, dzięki - odpowiedziała lekko zarumieniona, ale to przez zdziwienie. - Lola pewnie mi dała fory i gdyby nie to wszystko, to skończyłabym na macie.
- Dobra. A co u ciebie, poza panem Garcią?

- Tak, w końcu tak. Dlatego chciałam się z nim jeszcze zobaczyć na chwilę - westchnęła.

- Po co? Co chcesz mu powiedzieć?- Zapytał, dziwiąc się, że Liluye chce jeszcze na oczy widzieć Connora.
- Sprawa chyba zakończona, nie?

Bobby lubił cheerleaderki. Ale to pewnie dlatego, że był chłopakiem. Oczywiście w szkole nie był akurat typem, który mógł liczyć na łaskę chodzenia z jedną z nich.
- Nigdy nie wiadomo! - odparł wesoło.
Rozsiadł się wygodniej na niewygodnym, plastikowym krzesełku.
- Noo... Pan Garcia jest bardzo... - w tym momencie poczuł, jak jego telefon zaczyna wibrować dwudziesty raz z rzędu. - ...bardzo zajmujący. A do tego zmiany w przychodni, więc generalnie nie miałem ostatnio życia. Nawet żadnego filmu nie chciało mi się obejrzeć, a to już o czymś świadczy - pokiwał głową z poważną miną.

- Zobaczyć jak się czuje. Postrzelili go.. znów - skrzywila się lekko.
- Ale tak, wszystko definitywnie zakońćzone

- Na pewno nie musisz odebrać? - Joan należała do tej grupy ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli upierdliwca z dostępem do telefonu.
- To straszne, a nasz projekt biznesowy leży i kwiczy, prawie swego czasu Lolcia.

Pokręcił głową.
- Pan Garcia chciał mi pewnie powiedzieć, że nie mógł trafić do klozetu. Toć faktycznie dziwne, gdy próbuje sikać z wózka! - westchnął ciężko. Jego praca była czasem taka męcząca. Wolał miłe starsze panie. Robiły mu herbatkę i ciasteczka, i godzinami opowiadały o swoich dzieciach, wnuczkach i dawnych miłościach. To było zdecydowanie ciekawsze!
- Właśnie! To może... To może dzisiaj wieczorem masz czas? - spytał niepewnie. - Tylko musiałbym... No, coś bym wymyślił.

<-- szkoła podstawowa

Jonathan z nietęgą miną i lekko utykając wrócił na widownię. Obił se chyba palec o ten pieprzony automat. Maszyna go nawet pobiła.
Szlag by trafił cholernego Coopera, cholerną Gabi, pieprzonego Sama i ten przeklęty automat.
I z takim słonecznym nastawieniem siadł koło Joan. Może nawet nie był do końca świadom gdzie siada, bo operował trochę na automatycznym pilocie.

Prychnął.
- Cóż... może zasłużył?
Pokręcił głową.
- Wybacz, nikt chyba nie zasługuje na kulki - spojrzał na swoją rękę - no, może prócz mnie.

- Nie wiem. Ale też dużo mi nie mówił - tak, to był mały przytyk.
- Co z ręką?

Uśmiechnął się słabo.
- Hm, nic, bez zmian. Co jakiś czas się pojawiam u lekarza. Ale... hehe, na cud nie liczę.
Spojrzał w stronę Loli i znowu posłał jej buziaka, gdy ta kierowała się w stronę wyjścia na boisko. 
- Przesłuchiwali cię w sprawie Connora? W ogóle... za co go przymknęli?

- Aha, masz przerąbane - powiedziała zgodnie z prawdą. - Coś podobnego czekałaby na mnie w aptece, chyba jednak wolę lab. - Może bywało nudno, ale nie użerała się ze starszymi i chorymi ludźmi.
- Dzisiaj? Jasne, pasuje. - Pokiwała, zaraz jednak podłapała. - Tylko? Zawsze możemy przełożyć - dokończyła z uśmiechem.
Spojrzała na Jona.
- Wyglądasz, jakbyś został trzykrotnie rzucony o ziemię i to bez materacy - podsumowała Harpera.

Zamilkła na chwilę patrząc na jego rękę.
- Byłeś się modlić? Może warto - przeniosła na niego wzrok, na chwilę zerknęła na maty.
- Nie, jeszcze nie. Nie wiem dokladnie - mruknela, wymigując się od odpowiedzi - miał na pewno niezarejestrowaną broń w przyczepie

Zaśmiał się.
- Normalnie nie narzekam. Tylko z niego jest wyjątkowo wredny dziad!
Uśmiechnął się jeszcze szerzej, gdy Joan się zgodziła.
- Nie, nic! Wszystko załatwię - odparł szybko, pewnym tonem. Żeby nie miała wątpliwości! Nic więcej nie powiedział, bo koło Wharton zasiadł wyjątkowo zmarnowany Jon. Chętnie by przytaknął w komentarzu, no ale w sumie się nie znali, więc nie wypadało.

Wympuścił ciężko powietrze i przetarł dość mocno oczy, tak, że aż zobaczył gwaizdki. Był tak tym wszystkim zmęczony.
- Dlaczego nasi znajomi to skończeni kretyni? - odwrócił się do Joan i zapytał całkiem poważnie.

- W porządku, wierzę - odpowiedziała, skoro był taki pewien. W komentarzu odautorskim napiszę, że zaczynam mieć podejrzenia, że Bobby jest seryjnym mordercą, który musi się przygotować do wypatroszenia kolejnej ofiary, ale Joan takich pomysłów nie ma.
Rozpuściła włosy i je przeczesała palcami, no i jej Harper zadał ćwieka.
- Jon to pytanie filozoficzne czy podchwytliwe? Na jednych i drugich się nie znam. - Na chwile przerwała. - Myślę, jednak, że dlatego, że są ludźmi. Daj im, nam trochę czasu, dystansu, przestrzeni, jak na lekcji fizyki - uśmiechnęła się blado.

Jak można podejrzewać słodkiego Bobby'ego o takie bezeceństwa! Skandaliczne!
Chłopak uśmiechnął się tylko i sięgnął po telefon. Nie, że zamierzał rozmawiać z panem Garcią, ale musiał się upewnić, czy jego grafik zakłada wolny wieczór. Niby tak, ale z jego roztrzepaniem! Mógł miec na przykład wizytę rodziców, albo zaległego dentystę.
Podniósł zaciekawiony wzrok na Jona. Potem nachylił się do Joan i zapytał konspiracyjnie:
- Może jemu też dobrze by zrobiło doedukowanie się w kwestii wybitnego, niszowego kina?

- Tak, dystans. I powiedz mi na co mi było opuszczać prosektorium? Mógłbym siedzieć w spokoju, nikt by się nie chciał pozabijać, bo na to byłoby już za późno. - schował twarz w kolanach.
- I nie będę oglądał żadnej pornografii - zwrócił się do Bobbiego nie podnosząc twarzy z kolan.

Pokręcił głową.
- Nie, jeszcze nie. Najpierw muszę porozmawiać poważnie z Lolą. Potem pójdę się modlić.
Westchnął ciężko i przysiadł na ławce. 
- Niezarejestrowaną broń? No cóż, zabawa w ten gang motocyklowy raczej bezpieczna nie jest nie?

- O czym? - zainteresowała się, ale zaraz skrzywila - albo nieważne, i tak mi nie powiesz.
- Nie, raczej nie - stwierdzila nie komentując tego o zabawie.
- Mialam więcej wizji - rzucila po chwili ciszy

- Wizji? - spytał cicho - Jakich?..
To go zainteresowało. W dodatku, Lilu mówiła o tym jakoś tak spokojniej.
- Ale chyba nie brałaś żadnych prochów, co? - dodał pospiesznie.

Spojrzała na niego z powątpiewaniem. Pewnie w jego inteligencje.
- Nie, niczego nie bralam. O kojotach, starym Indianinie i ptakach.

Kiedy, ach kiedy skończy się ten ciąg dołowania i dram.
- Harper, całe życie chcesz spędzić w towarzystwie trupów? Przepraszam, ale ponoć jestem mniej uspołeczniona od ciebie. Zresztą to odrobinę - na to słowo położyła nacisk - niepokojące.
Pokiwała energicznie głową na propozycję Bobby'ego i poklepać pocieszająco Jona po plecach, gdy ten rzucił swoją uwagą, no ręce opadają.
- Nie chcę wiedzieć, dlaczego akurat to ci przyszło do głowy. To nie porno, a horror klasy C. W twojej tematyce o zombie kotofretkach. Nieprzeintelektualizowana rozrywka, tak?

Och, a więc kroił trupy, wywnioskował Bobby. W dalszym ciągu jego toku myślowego pojawiło się: to dlatego jest taki blady! A może... Sam był trupem? Tadadada! Chyba właśnie dorównał Joan w pomysłach na nowe, dochodowe filmy.
- Eee... - burknął, zdziwiony tym, hm, no prawie oskarżeniem! - Jakbym chciał oglądać pornografię to bym cię nie zapraszał - mruknął pod nosem.
Na szczęście odzyskał rezon, gdy Joan pospieszyła z wyjaśnieniem. Bobby się wyprostował i pokiwał energicznie głową.
- Popcorn, piwo i PORZĄDNY film od razu poprawią ci humor! - rzekł z przekonaniem.

- Gdzieś ty miała wizję z kojotami? - zaciekawił się. Spojrzał na Liluye nieco podejrzliwie.
- Kojot... no wiesz, potężny duch, nie? Dziadek mi mówił, ze nie am co zadzierać z kojotami!