Yellow Road

 Przy Yellow Road stoi bar Chaco Taco. Od tej ulicy wychodzą liczne przecznice, przy których stoją rzędy niewielkich domków mieszkalnych. Ta droga także poprowadzi nas do centrum.

Jools postanowił być człowiekiem, który jednak się trochę rusza. Może i misiowata budowa ciała mu pasowała, bo wiatr by go nie wywiał do Santa Fe, ale też nie chciał zrobić dziury jak w Gwatemali, bo z tym porównać można było to, co dziwki amsterdamskie miały między nogami.
Reynolds więc pozostawił swoją Impalę, swoje dziecię, aby się przejść, aby pomyśleć nad tym, co zrobić z nadprogramową bronią. I w tym całym zastanowieniu zapomniał o tym, że słuchał muzyki i zaczął sobie spacerować tanecznymi krokami.

Roztańczony koleś, gdyby miał butelkę czegokolwiek czy tortillę Walkera w rękach, to pewnie by sobie zrobił z tego prowizoryczny, lichy mikrofon, do którego by śpiewał. Swobodne ruchy Reynoldsa mogły dać człowiekowi na myśl, że albo z kimś przegrał zakład, albo miał taki byt, albo po prostu chorobę psychiczną. Nie wydawał się jakiś speszony, a wręcz przeciwnie - całkiem pewny swoich ruchów, przede wszystkim czerpiąc z tego radość.
Początkowo nie dosłyszał. Słowa dotarły chwilę później, ale jednak Scott za długo czekać nie musiał. Jools od razu zwrócił się w jego stronę.
- Huh, ja? - wskazał na siebie, przypominając sobie koleżkę. - Miałem być pandą, a zostałem Reksiem - powiedział ze śmiechem, kierując się do mężczyzny.
- Jak będzie to czemu nie? Zagnę tańcem i wtedy wykorzysta się niezrozumienie. Sprytne! - zaśmiał się i podał mu rękę.
- Ale poza pandą to Jools Reynolds - przedstawił się.

Ebenezer też potrafił docenić. Prędkość i wolność, kiedy można było jechać nocą po pustej drodze, nie doświadczając jakichś idiotycznych kierowców. Coś, co niby można powtórzyć, ale wiadomo, że nigdy nie będzie takie same!
- Ale jak już to Łasuchem, tak mi się wydaje - powiedział z niemałym rozbawieniem w głosie, a autorka ogląda Thora i niezbyt ogarnia poza tym, że Mjolnir przez Darcy nadal nazywany jest Mju-mju lub miau-miau. Czyż to nie jest urocze?
- Najprędzej jakbym miał radzić to pewnie cisnąć do kompleksu na zumbę, ale znając mnie to bym się połamał i co najwyżej mógłbym na wózku uczestniczyć w zabawie - powiedział, zastanowił się. - ...przejechałbym komuś po stopach, też ma sens.
- Powiem ci, że też się zdziwiłem - zwrócił na to uwagę, ściągając słuchawki, które zawinął wokół telefonu. - Nie sądziłem, że bawią się w takie planowanie, a tu idzie człowiek, jedzie i patrzy, a jakieś zgrupowanie na pustostanie... - wzruszył ramionami.
- Widzę, że masz paletę barw. Informatyk by się ucieszył, gdyby zaczął kodować.